Background: Coraz częściej wojsko i organy ścigania używają karabinów kalibru .50 do rozwiązywania konfliktów z udziałem barykad, pancerzy, pojazdów i sytuacji, które wymagają zwiększonej energii kinetycznej. Konsekwencje dla strzelca wynikające z wybuchu powstałego podczas strzelania z tych karabinów pozostają nieznane. Zmierzyliśmy nadciśnienie podmuchu (OP) i impuls w różnych pozycjach, środowiskach i konfiguracjach broni, aby ocenić narażenie strzelców na podmuch.
Metody: Dwa oddzielne, wielodniowe kursy szkoleniowe z karabinami kalibru .50 zostały ocenione w celu zrozumienia profilu narażenia na wybuch otrzymanego z różnych taktycznych scenariuszy szkoleniowych, takich jak różne pozycje strzeleckie (np. stojąca, leżąca, siedząca, klęcząca) i lokalizacje (np. wewnątrz i na szczycie pojazdów, wewnątrz budynków, na twardych/miękkich powierzchniach) z różnych karabinów kalibru .50 z różnymi długościami luf, urządzeniami wylotowymi i amunicją. Mierniki Blackbox Biometrics, Generacja 6, zostały umieszczone na operatorach, aby zmierzyć ekspozycję na podmuch. Oceniono łącznie 444 pociski wystrzelone z różnych karabinów kalibru .50, aby określić, jaki OP został przyjęty przez 32 różnych strzelców.
Wyniki: Nasze ustalenia wskazują, że OP >4 psi są powszechne i że urządzenia kaganiec są krytyczne dla ekspozycji na podmuch. Pozycje strzeleckie bliżej ziemi doświadczyły wyższego OP i impulsu niż inne pozycje. Tłumiki dobrze łagodziły efekty podmuchu.
Wnioski: Gdy pozwalają na to zasoby i parametry operacyjne, zaleca się stosowanie tłumików, podobnie jak pozycji, które oddalają strzelca od powierzchni odbijających światło (preferowana pozycja stojąca), aby skutecznie zmniejszyć narażenie na podmuchy. Te pozycje strzelca mogą wymagać zastosowania dodatkowych podpórek/tripodów, aby zapewnić wystarczająco stabilne platformy do strzelania z pozycji stojącej.