Siedem sakramentów Kościoła Katolickiego i ich znaczenie

Siedem sakramentów katolickich i ich znaczenie

Sakramenty wymienione poniżej są kluczowe w życiu każdego katolika. Zostały one spisane i uchwalone w dokumentach Soboru Trydenckiego (1545-1563). Uważa się, że zostały one ustanowione przez samego Jezusa Chrystusa, a tym samym powierzone Kościołowi, aby wszyscy jego członkowie żyli w Chrystusie i uczestniczyli w Jego łasce i miłości. Każdy sakrament przynosi moment, w którym możemy doświadczyć boskiego dotyku Jezusa, gdzie wypełnia on nasze serca swoją czystością, światłem i miłosierdziem.

Siedem sakramentów dzieli się na trzy różne części. Pierwsze trzy sakramenty – chrzest, bierzmowanie lub chrzest i Eucharystia – są znane jako sakramenty inicjacji. Pokuta i namaszczenie chorych należą do sakramentów uzdrowienia, a sakramenty święceń i małżeństwa są zaliczane do sakramentów służby. Są one wyjaśnione w następujący sposób.

BAPTYZM

Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Mateusz 28:19-20 (English Standard Version)

Pierwszy z siedmiu i brama otwierająca łaskę i miłosierdzie, które otrzymamy w ciągu całego naszego życia, Chrzest zwykle ma miejsce w okresie niemowlęctwa, chociaż wielu niewierzących, którzy pragną przyjąć chrześcijaństwo w późniejszym okresie życia, również poddaje się temu sakramentowi jako dorośli. Rodzimy się z brzemieniem grzechu wiecznego, ale tylko przez chrzest nasze grzechy zostają zmyte i zostajemy odnowieni, gotowi do bycia członkiem Kościoła Chrystusowego.

Obrzęd ten jest dokonywany przez kapłana, gdzie dziecko lub kandydat jest zabierany obok chrzcielnicy, a woda jest na niego wylewana, co symbolizuje zmycie grzechów. W nagłych wypadkach nawet świecki może dokonać tego obrzędu, pod warunkiem, że użyje formy chrztu: „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.

Znany również jako chrzest, następny sakrament jest symbolicznym umocnieniem przyjęcia w Chrystusie poprzez otrzymanie błogosławieństwa Ducha Świętego. Większość wiernych przyjmuje chrzest jako noworodki, kiedy nie są w stanie zrozumieć znaczenia tego obrzędu dla siebie. Bierzmowanie ma miejsce, gdy osoba ochrzczona zaczyna rozumieć, co to znaczy być członkiem Kościoła katolickiego.

Przypieczętowuje ono decyzję bycia katolikiem, decyzję, która została podjęta przez rodziców i chrzestnych podczas ceremonii chrztu. Obrzędu dokonuje biskup, który nakłada na kandydatów ręce i namaszcza ich Chryzmatem Świętym (olej zmieszany z balsamem). Dzięki temu mogą oni otrzymać dary Ducha Świętego, aby wzrastać w Jego opiece i czystości.

EUCHARYSTIA

A On wziął kielich i podziękowawszy, rzekł: „Bierzcie i dzielcie między siebie. Albowiem powiadam wam, że odtąd nie będę pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże.” I wziął chleb, a gdy podziękował, połamał go i dał im, mówiąc: „To jest Ciało moje, które za was jest wydane. To czyńcie na moją pamiątkę”.
– Łk 22:17-19 (English Standard Version)

Nazywana również Komunią Świętą, jest ostatnim z sakramentów wtajemniczenia. Przypomina ofiarę Chrystusa za nas, jest ceremonią, która jednoczy nas z Nim publicznie, dając nam w ten sposób duchowe i psychiczne zrozumienie, które czyni nas godnymi uczestnictwa w Wieczerzy Pańskiej, przyjęcia Eucharystii.

Ceremonia jest dość istotna, a obrzędy przeprowadza biskup. Podczas mszy świętej wypowiadane są wyżej wymienione słowa, wspominające ofiarę Chrystusa, a prawowici kandydaci – ochrzczeni i bierzmowani – otrzymują od biskupa po raz pierwszy Komunię Świętą, po dogłębnym poznaniu i zrozumieniu znaczenia Ciała i Krwi naszego Zbawiciela, Pana Jezusa.

PENANCE

Wyznawajcie więc jedni drugim swoje grzechy i módlcie się za siebie nawzajem, abyście zostali uzdrowieni. Modlitwa sprawiedliwego ma wielką moc, ponieważ działa.
– James 5:16 (English Standard Version)

Znana również jako Pojednanie, jest to pierwszy z sakramentów uzdrowienia. Ci, którzy są świadomi swojego duchowego „ja”, wiedzą, że ciężar winy lub niemożność przebaczenia sobie lub komuś innemu, nigdy nie pozwolą ci poczuć się całkowicie wolnym, lub powiedzieć, całkowicie uzdrowionym. Jest napisane w Biblii, w Nowym Testamencie, Jana 1:8, „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy, a prawdy w nas nie ma.”

Dlatego musimy wyznać te grzechy, które leżą ciężko na naszym sercu i uniemożliwiają nam zjednoczenie się z naszym Ojcem w niebie. Ten sakrament odbywa się z kapłanem, działając jako przedstawiciel Boga. Następnie rozgrzesza on grzech i udziela pokuty, aby naprawić lub zadośćuczynić za wyznany grzech. W ten sposób penitent otrzymuje zadośćuczynienie i pokój od wewnątrz. Kapłan jest związany pieczęcią spowiedzi, w której cokolwiek zostało omówione między penitentem a nim, pozostaje ukryte przed światem.

NAMASZCZENIE CHORYCH

Czy ktoś wśród was jest chory? Niech wezwie starszych zboru i niech się nad nim modlą, namaszczając go olejkiem w imię Pańskie. A modlitwa wiary wybawi chorego, a Pan go wskrzesi. A jeśli popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.
– James 5:14 (English Standard Version)

Znany również jako Ekstremalne Namaszczenie, jest to ostatni z sakramentów uzdrowienia. Ten sakrament jest ograniczony do tych, którzy są krytycznie chorzy, i którzy szukają błogosławieństwa Jezusa, aby zostać uzdrowionym przez przebaczenie grzechów.

Ten sakrament jest przeprowadzany przez kapłana, który namaszcza osobę błogosławionym olejem. Najczęściej namaszcza czoło i ręce, jednak miejsce namaszczenia może ulec zmianie w zależności od rodzaju choroby. Na przykład, jeśli choroba dotyczy wzroku, wtedy namaszcza się oczy. Użycie oleju było również stosowane przez uczniów Chrystusa do uzdrawiania chorych i wypędzania demonów.

ŚWIĘTE ORĘDZIA

Nie zaniedbuj daru, który posiadasz, a który został ci dany przez proroctwo, gdy rada starszych nałożyła na ciebie ręce.
– Tymoteusza 4:14 (English Standard Version)

Znany również jako ordynacja, jest to pierwszy z sakramentów służby. Chociaż wszyscy, którzy są wierzący w Chrystusa dzielić odpowiedzialność służyć innym w potrzebie, są tacy, którzy są powołani przez Wszechmogącego, aby być wyświęcony i w pełni zaangażować się w służbie innym pod władzą Chrystusa.

Święcenia obejmują mężczyzn, którzy są wyświęceni na kapłanów, diakonów lub biskupów. Kościół musi być pewny, czy zainteresowany kandydat ma rzeczywiście powołanie od Boga do tego sakramentu. Dopiero po dokładnej ocenie dokonuje się tego obrzędu na danej osobie. Biskup jest jedyną osobą, która może wyświęcić daną osobę i pobłogosławić ją tak, aby była w stanie stać się żywym przykładem Chrystusa. Biskup nakłada ręce i namaszcza osobę olejem.

MATRIMONIA

Toteż opuści człowiek ojca swego i matkę swoją i przylgnie do żony swojej, i staną się jednym ciałem.
– Księga Rodzaju 2:22-24 (English Standard Version)

Ostatnim z sakramentów jest matrymonia, która w prostych słowach oznacza małżeństwo. Kiedy dwie ochrzczone osoby decydują się na to, aby połączyć się tą więzią, za swoją zgodą i szczęściem, składają sobie przysięgę przed kapłanem, a przede wszystkim przed Bogiem. Cel poddania się temu sakramentowi jest nie tylko prawny, ale i duchowy. Nie ma bowiem ziemskiej więzi tak ważnej jak ta.

Ten sakrament to odpowiedzialność, jaką mężczyzna i kobieta mają wobec siebie i wobec swoich dzieci. Powinni oni wzrastać blisko siebie w miłości Chrystusa i wychowywać rodzinę, która rozwija się pod Bożą opieką. Jest to nierozerwalny święty kontrakt (nieważny tylko w przypadku cudzołóstwa), a wymiana obrączek jest znakiem jego rozpoczęcia.

Te siedem sakramentów przedstawia nieodzowną potrzebę łaski Bożej w naszym życiu. Są one nie tylko otwartym przyjęciem dróg Pana, ale także osobistą i duchową więzią z Nim, której nie można doświadczyć w inny sposób. Sakramenty te uczą nas żyć i trwać w słowie Bożym, żyć i kochać jak Jego jedyny syn, Jezus Chrystus. Pierwszy sakrament jest konieczny, aby być wolnym od grzechów; drugi, aby być utwierdzonym w naszej decyzji pójścia za Nim; trzeci sakrament umożliwia nam uczestnictwo w Wieczerzy Pańskiej; czwarty daje nam drogę do przebaczenia i bycia przebaczonym; piąty daje nam drogę do bycia wolnym od choroby; Szósty uzdalnia nas do wzięcia udziału w większej sprawie służby, jeśli jesteśmy do niej powołani; i wreszcie siódmy sakrament uczy nas wierności i oddania wobec przyjaciela, towarzysza, współtowarzysza na całe życie, którego Pan dla nas wybrał.