Zbadano sposób działania 5-fluorocytozyny (5FC) i 5-fluorouracylu (5FU) u grzybów dematiasowych i porównano z wynikami doświadczeń na drożdżach i Aspergillus species. U grzybów strzępkowych 5FU wykazuje silniejsze działanie niż 5FC. Wysoka aktywność 5FU związana jest z dobrym i szybkim wchłanianiem tego związku do komórki grzyba. Oba związki wywierają działanie fungistatyczne i grzybobójcze. Istnieje korelacja pomiędzy ilością 5FU wbudowanego do RNA a jego aktywnością przeciwgrzybiczą. Częstotliwość oporności na 5FC waha się od 2 x 10(-3) do 1 x 10(-7); częstotliwość oporności na 5FU jest na ogół niższa. Dodanie 5FC i 5FU do logarytmicznie namnażających się komórek hamuje wzrost liczby komórek i składników komórkowych po okresie opóźnienia. Wpływ na wzrost białka i węglowodanów jest bardziej opóźniony niż na wzrost DNA i RNA, co wskazuje na niezrównoważony wzrost. Koncepcja podwójnego mechanizmu biochemicznego, tj. wbudowywanie 5FU do RNA i tworzenie 5-fluorodeoksy UMP prowadzące do zahamowania syntezy DNA, zaproponowana wcześniej dla przeciwgrzybiczego działania 5FC, ma również zastosowanie do działania 5FC i 5FU na grzyby dematiaceus.