Poziomy acetonu mierzono metodą chromatografii gazowej spektrometrii mas (GC-MS) w powietrzu środowiskowym i pęcherzykowym, krwi i moczu 89 osób nie narażonych zawodowo oraz w trzech grupach pracowników narażonych na aceton lub izopropanol. Aceton został wykryty we wszystkich próbkach od osób nie narażonych zawodowo, ze średnimi wartościami 840 mikrogramów/l we krwi (Cb), 842 mikrogramów/l w moczu (Cu), 715 mg/l w powietrzu pęcherzykowym (Ca) i 154 ng/l w powietrzu środowiskowym (Ci). Dziewięćdziesiąty piąty percentyl wynosił 2069 mikrogramów/l w Cb, 2206 mikrogramów/l w Cu i 1675 ng/l w Ca. Współczynnik podziału acetonu krew/powietrze wynosił 597. Korelacje stwierdzono w Cb, Cu i Ca. W próbkach pobranych pod koniec zmiany roboczej od osób zawodowo narażonych na aceton stwierdzono korelację stężeń acetonu we krwi, w moczu, w pęcherzykach płucnych i w powietrzu środowiskowym. Współczynnik podziału acetonu krew/powietrze wynosił 146. Stężenia acetonu we krwi pracowników były średnio 56-krotnie wyższe od poziomu narażenia środowiskowego, a stężenie acetonu w powietrzu pęcherzykowym było o 27% wyższe od stężenia w powietrzu wdechowym. Okres półtrwania acetonu we krwi wynosił 5,8 h w przedziale 16 h między końcem zmiany roboczej a porankiem po jej zakończeniu. Rano po zmianie roboczej, w której średnie narażenie na aceton wynosiło 336 mikrogramów/l, poziom acetonu we krwi i w moczu wynosił odpowiednio 3,5 mg/l i 13 mg/l, co nadal było wartością wyższą od stwierdzonej u „normalnych” osób. Można stwierdzić, że endogenna produkcja acetonu i narażenie środowiskowe na aceton lub izopropanol nie wpływają na wiarygodność monitoringu biologicznego narażonych pracowników, nawet po 16 h od niskiego narażenia.