Jestem pewien, że neurolodzy zobaczyć frenologii jako garść malarkey. Franz Joseph Gall (1758-1828), urodzony w Tiefenbronn (Niemcy) i wykształcony w Wiedniu (Austria), był założycielem frenologii; ostatnia książka twierdzi, że to dziwne i odrzucony teorii przyćmił jego inne osiągnięcia jako anatom. Wspaniała i dogłębnie zbadana książka Stanleya Fingera i Paula Elinga Franz Joseph Gall: Naturalist of the Mind, Visionary of the Brain jest pierwszą pełną i ostateczną biografią Galla, która pokazuje nam znacznie więcej niż jego absurdalne przywiązanie do konfiguracji czaszki. Autorzy, uznani neuropsycholodzy i historycy, spędzili lata na analizowaniu wielojęzycznych materiałów archiwalnych i dowodzą, że Gall był przede wszystkim szanowanym anatomem i odkrywcą. Gall i jego uczeń, Johann Gaspar Spurzheim, przyczynili się do wielu postępów w wiedzy o drogach nerwowych, jądrach nerwów czaszkowych, przebiegu i dekluzji dróg piramidowych oraz znaczeniu przecinek. Gall opublikował w latach 1810-1819 swoje czterotomowe dzieło Anatomie et physiologie du système nerveux en général et du cerveau en particulier, godne uwagi ze względu na dokładne konwulsje korowe i nowatorskie sekcje. Postrzegał mózg jako zespół licznych organów (tzw. teoria organologii) i być może był jednym z pierwszych, którzy wyobrazili sobie lokalizowalne funkcje w korze mózgowej. Gall zaproponował, że wrodzone zachowanie i predyspozycje – samo w sobie wysoce kontrowersyjne zagadnienie – były związane z dużymi (nadaktywnymi) lub małymi (mniej aktywnymi lub nieobecnymi) regionami mózgu. Taki przerost lub zanik wypychał czaszkę na zewnątrz lub powodował jej wgniecenie lub brak rozwoju, tworząc powierzchnię przypominającą księżyc. Wymienił 27 cech osobowości odnoszących się do konkretnych obszarów mózgu (rysunek). Wyróżnił kilka zdolności, które ludzie dzielą ze zwierzętami, jak instynkt samoobrony i miłość do potomstwa; inne zdolności, jak talent poetycki, życzliwość, zmysł moralny, religijność, ale i przestępczość, są dla ludzi wyjątkowe. Móżdżek uważał za narząd cielesności, a kolanka wiązał z preferencjami żywieniowymi. Skąd wzięła się ta filozofia? Niepotwierdzoną teorię Galla poprzedziło wielu tzw. fizjonomistów z czasów rzymskich, którzy często porównywali rysy twarzy mężczyzn do rysów twarzy bestii. Później, szwajcarski filozof Johann Kaspar Lavater (1741-1801) podniósł poprzeczkę, łącząc osobiste usposobienie z fizjonomią.