Cel: Określenie, czy maksymalna częstość akcji serca w próbie wysiłkowej u pozornie zdrowych osób może być bardziej prawidłowo oszacowana za pomocą wzoru 220-wiekowego (Astrand) czy tabeli Sheffielda.
Projekt: Retrospektywna analiza wywiadu klinicznego i testu wysiłkowego pozornie zdrowych osób poddanych kontroli kardiologicznej.
Uczestnicy: Sekwencyjne pobieranie próbek od 170 zdrowych osób poddanych kontroli kardiologicznej w okresie od kwietnia 1988 do września 1992 roku.
Materiał i metody: Porównanie maksymalnej częstości akcji serca osób badanych protokołami Bruce’a i zmodyfikowanym Bruce’a, w przerywanej próbie wysiłkowej przez zmęczenie oraz z wartościami szacowanymi wzorami: 220-age versus Sheffield table.
Wyniki: Maksymalna częstość akcji serca jest podobna w obu protokołach. Parametr ten u osób zdrowych jest lepiej przewidywany przez formułę 220-age.
Wnioski: Teoretyczna maksymalna częstość akcji serca określona wzorem 220-wiek powinna być zalecana dla osoby zdrowej i z tego powodu tabela Sheffielda została wyłączona z naszej praktyki klinicznej.