Ale jak tylko głowotułów został przechylony w górę lub w dół, siła szybko weszła w grę, umożliwiając szybkie wznoszenie się lub opadanie. Pomaga to wyjaśnić, dlaczego młoty są „znacznie bardziej zwrotne niż typowe rekiny”, powiedział dr Parsons, który uważa, że ta umiejętność może pomóc im w zdobywaniu pożywienia z dna morskiego.
Badacze zmierzyli również, ile oporu wytwarzają cefalofile. Rekin skrzydłowy, który ma największy młot, wydaje się mieć do czynienia z „20 do 40 razy większą ilością oporu” niż typowa ryba, Dr. Parsons said.
Taka głowa, dodał, wydaje się jak „wrzód na tyłku”, chociaż korzyści, jakie zapewnia, muszą przewyższać koszty.
Analiza tak wielu gatunków jest „prawdziwym pchnięciem do przodu” dla hydrodynamiki młota, powiedziała Marianne Porter, biolog na Florida Atlantic University, która nie była zaangażowana w badania. „Możemy zacząć badać zmienność wśród nich.”
Ale, dodała, „istnieją pewne ograniczenia z modelami obliczeniowymi”. W prawdziwym świecie rekiny pływają całym ciałem, przez ciągle zmieniające się warunki oceaniczne. Kiedy próbujesz odtworzyć takie rzeczy w modelach, i koncentrując się na jednej części ciała w tym samym czasie, „rzeczy stają się mętne naprawdę szybko,” powiedziała. (Rzeczywiście, w podobnym badaniu opublikowanym w 2018 roku, dr Porter stwierdził, że ciało młota ogólnie wytwarza windę.)
„Młot jest, przy wszystkich kątach ataku, wytwarzając dużo oporu”, powiedział dr Parsons w odpowiedzi. „Ale może być możliwe odzyskanie części tego utraconego pędu przez odpowiednio umieszczone płetwy i struktury” w innych miejscach rekina.
Powiedział, że ma nadzieję, iż inni badacze będą kontynuować badania nad tym zagadnieniem: „Najlepsze pytania badawcze to te, które generują 10 kolejnych”
.