Pamflet zawierający przedruk artykułu WSC opublikowany przez Trustees for Freedom i opatrzony pieczęcią „Banned in Germany”
Zobacz dokument tutaj.
30 stycznia 1933 roku Adolf Hitler został kanclerzem Niemiec, a zaledwie kilka miesięcy później, 14 października 1933 roku – 85 lat temu – Niemcy ogłosiły swoje wystąpienie z Ligi Narodów po tym, jak trzy mocarstwa alianckie odrzuciły ich prośbę o zwiększenie ich siły militarnej. Prezentowany w tym miesiącu dokument ilustruje międzywojenne okoliczności, które doprowadziły do dojścia Hitlera do władzy. Traktat wersalski, który zakończył I wojnę światową w 1919 r., wymagał od Niemiec przyjęcia odpowiedzialności za straty i zniszczenia spowodowane działaniami wojennymi, zmuszając kraj do rozbrojenia, znacznych ustępstw terytorialnych i wypłacenia reparacji (ustalonych na 6,6 mld funtów). Te zapewne wygórowane żądania, będące wynikiem „letargu i głupoty” rządów brytyjskiego i francuskiego, zwiększyły niechęć Niemiec do zwycięskich mocarstw alianckich. Gdy Niemcy okazały się niezdolne do wywiązania się z reparacji, Francja i Belgia wkroczyły do Zagłębia Ruhry, przejmując kontrolę nad przemysłem, by samodzielnie pobierać reparacje. Rząd próbował zaradzić skutkom gospodarczym, drukując więcej pieniędzy, co doprowadziło do hiperinflacji. W latach 20-tych rząd USA wspierał niemiecką gospodarkę pożyczkami w tak zwanych „złotych latach”, ale załamanie amerykańskiej gospodarki po krachu na Wall Street jesienią 1929 roku przywróciło Niemcom wysokie bezrobocie i dotkliwą biedę.
W tym klimacie rozczarowania Hitler przemówił do narodu niemieckiego, obiecując uwolnienie się od ograniczeń traktatu wersalskiego. Miał na celu zmniejszenie bezrobocia poprzez rekrutację dużej armii oraz budowę nowej marynarki i sił powietrznych. Uzyskawszy pełną kontrolę nad władzą ustawodawczą i wykonawczą, Hitler i jego sojusznicy zaczęli tłumić pozostałą opozycję. 2 maja 1933 r. wszystkie związki zawodowe zostały zmuszone do rozwiązania, a ich przywódcy aresztowani, zaś do końca czerwca 1933 r. pozostałe partie zostały zastraszone i zmuszone do rozwiązania. Żądania SA, pierwotnej paramilitarnej organizacji partii nazistowskiej, dotyczące zwiększenia władzy politycznej i wojskowej, wywołały niepokój wśród przywódców wojskowych, przemysłowych i politycznych. W odpowiedzi Hitler dokonał czystki w całym kierownictwie SA w noc długich noży, która miała miejsce między 30 czerwca a 2 lipca 1934 roku. Ta pierwsza nazistowska krwawa łaźnia skierowała Hitlera na drogę niszczenia opozycji politycznej i „niepożądanych” elementów niemieckiego społeczeństwa, począwszy od ustaw norymberskich z 1935 r. aż po „ostateczne rozwiązanie”. Ostatecznie wypełnił on wyobrażenie Churchilla z 1935 r. o Hitlerze jako potencjalnym złoczyńcy zdolnym do ponownego poprowadzenia Niemiec do wojny i rzezi.
.