Thirty Seconds To Mars: Monolith Tour in the Queen City

Summer Camp in session in Charlotte, NC as Thirty Seconds to Mars stops by with some friends.

Photos by Luke Jamroz Photography

With summer in full swing Thirty Seconds To Mars continues their tour across America (also the title of their latest album) while also bringing a powerhouse list of friends with them. Złapaliśmy się z nimi, gdy zatrzymali się w królowym mieście Charlotte, NC w PNC Music Pavilion.

Pod koniec 2017 roku fani otrzymali swój pierwszy smak nowego albumu od Thirty Seconds to Mars z utworem „Walk On Water”, który byłby częścią ich nowego albumu zatytułowanego AMERICA wydanego w kwietniu 2018 roku.

To oznaczało pierwszy album zespołu od 5 lat i słusznie, że przyszedł w parze z ogłoszeniem, że zespół wyruszy w trasę, która została zatytułowana The Monolith Tour. Jakby samo podekscytowanie trasą nie sprawiło, że wyskoczycie z foteli, to towarzyszące jej akty otwarcia z pewnością by to zrobiły. W pierwszej połowie podróży do Jareda i Shannon Leto dołączyły takie zespoły jak Joywave, MisterWives, Walk The Moon i, w przypadku tego przystanku, Sir Sly.

Kicking open the door to a night of amazingness was Sir Sly, an indie rock band from California. Jest to zespół, który składa się z trzech członków, ale mają szaloną zdolność do rocka i zabawiania tłumu w sposób, który nie jest zbyt często spotykany. Punktem kulminacyjnym setu był finał, w którym klawiszowiec i producent Jason Suwito oraz perkusista Hayden Coplen użyli swoich mocy zapętlania, aby stworzyć elektroniczną hard rockową mieszankę swoich instrumentów, która utorowała sobie drogę do technologicznego brzmienia. W finałowym wykonaniu utworu „&Run” główny wokalista Landon Jacobs użyczył swojego wokalu i beztroskiego nastawienia, aby pomóc wprowadzić solidne rockowe środowisko, do którego dąży ten zespół, włączając w to wkładanie mikrofonu do ust w ostatnich chwilach setu.

Następnie wystąpił zespół z Rochester, NY o nazwie Joywave. Był to zespół, który przyniósł gitarowe riffy, które hipnotyzowały, a jednocześnie doprowadzały tłum do szału zabawy. Jest to szczególnie widoczne, gdy gracze na scenie poruszają się z taką energią, podczas gdy główny wokalista wnosi poczucie komizmu swoimi żartami, niezręcznym zachowaniem i ruchami fizycznymi na scenie. W niektórych ruchach czuć było nawet wpływ wielkiego Freddiego Mercury’ego. Uśmiechy były obfite, szczególnie kiedy główny wokalista Daniel Armbruster wydawał z siebie dźwięki, które wypełniały niektóre z ich dźwięków, w tym „Tongues”.

Następnie wystąpił MisterWives, zespół, który przyciąga tłum i stawia go na nogi piosenkami, które poruszają ciało. Poczucie równości i upodmiotowienia jest przynoszone, gdy wypełniają scenę i głośniki występem, który można naprawdę zrozumieć tylko na żywo. Główna wokalistka Mandy Lee skradła show, tańcząc dookoła i bezbłędnie trafiając w każdą nutę. Od popularnych oryginałów takich jak 'Reflections’ do coverów takich jak The Cranberries „Dreams” mają to wszystko.

W rzeczywistości ich muzyka tworzy środowisko, które sprawia, że bardzo trudno jest nie tańczyć, więc po co walczyć z chęcią. W pewnym momencie w programie pojawiają się utwory takie jak „Drummer Boy”, które sprawiają wrażenie jakby były prosto z lat 80-tych i idealnie pasowałyby do piosenek takich jak „I Wanna Dance with Somebody” Whitney Houston. Poziom talentu na scenie sięga zenitu, gdy trębacz zespołu gra jednocześnie na keyboardzie, a set kończy się grą wielu członków zespołu na perkusji w ulicznym stylu.

Ostatnim występem przed wejściem na scenę braci Leto był Walk The Moon, którego wejście na scenę zawierało intro Lion Kings „Circle of Life”, które natychmiast wypełniło tłum uśmiechniętymi twarzami.

Przez cały czas ich pobytu na scenie było jasne, że ta grupa z Ohio nie bawiła się w kółko, ponieważ żywe kolory wypełniły ciemność, a szalone solówki gitarowe i ruchy taneczne zadziwiły tłum.

Były nawet momenty, w których czuło się, że opaska na głowę powinna być noszona, aby wchłonąć pot, który został wyprodukowany, jako że ta grupa pięciu przeszła przez trening, który był naprawdę tylko rozgrzewką przed tym, co miało nadejść później tego wieczoru.

Jak muzyka trwała dalej było słychać dookoła jak bardzo tłum był zachwycony tym czego doświadczał i czego był świadkiem przed nimi. Z hitami takimi jak „Shut Up and Dance”, „Different Colors” i ”Kamikaze” butelka wody lub preferowany napój jest zdecydowanie potrzebny, aby utrzymać was nawodnionych przez ich set podczas tańca.

(Syn Luke Jamroz Photography był na koncercie i miał zaszczyt robić flagi dla zespołu!)

Następnie nadszedł czas, aby Thirty Second to Mars pokazali Charlotte dlaczego mają tak lojalnych fanów. Gdy światła w domu zgasły, słychać było niskie dudnienie w całym pawilonie, jako że obszar pozostaje całkowicie ciemny, oświetlony jedynie przez światła telefonów, które są wyłączone i nagrywają wideo, oczekując na rozpoczęcie epickiego występu.

Jak dudniący bas trwa, seria dużych prostokątnych ekranów LED zstępuje z nieba, podczas gdy jedyną rzeczą na scenie jest zestaw bębnów wciąż otoczonych ciemnością. Po około dwóch minutach ekrany znalazły się w kształcie pudełka niemal dotykającego sceny, skrywając wcześniej widzianą perkusję. Kilka chwil mija, a dudnienie narasta, gdy zaczynają się mocne uderzenia w bębny, a fani wzmacniają swoje krzyki. Następnie przedni ekran powoli podnosi się, by ukazać Jareda i Shannon Leto przed innym ekranem, który wypełnia tło kolorem i wtedy wszystko się zaczyna, gdy nuty do „Up in the Air” wysyłają tłum w tryb histerycznego podniecenia.

Częścią, która sprawia, że Thirty Seconds to Mars show jest wiodący kierunek Jareda Leto, który żąda, abyście zeszli nisko, kiedy on mówi, albo inaczej zostaniecie wywołani. Wiedza, że koncerty są po to, aby je przeżyć jest tym, co napędza ten zespół, a nie tylko oglądanie ich przez ekran telefonu.

Podczas utworu „This Is War” własny Richie Gasier z Charlotte z lokalnego zespołu Jistu otrzymał możliwość dołączenia do braci i zagrania na gitarze, jako że tłum otrzymał gigantyczne balony, które latały wokół basenu ludzi w ciągu kilku następnych piosenek.

Po tym Jared poczuł, że scena potrzebuje więcej ludzi i wybrał kilku fanów, którzy dołączyli do niego na scenie, aby zaprezentować swoje najgorsze ruchy taneczne. Przed rozpoczęciem utworu zażądał, aby każde światło w domu zostało wyłączone i przypomniał publiczności, że depresja dotyka wielu ludzi i nie jesteś sam, a następny utwór był właśnie o tym.

With that being said and dancers in place on stage it was time to begin „Rescue Me” but not before adding a few more dancers to the mix including Mandy Lee from MisterWives and Sir Sly in its entirety.

Kontynuując wieczór, instrumentalna piosenka „Pyres of Varanasi” zajęła pustkę wizualną i obecność Leto’s, którzy przygotowali się do następnej piosenki. Która znalazła Jareda Leto w centrum sceny stojącego na szczycie jednego z dużych prostokątnych ekranów, który został położony płasko tworząc platformę, która miała być uniesiona wysoko ponad publiczność.

Podczas gdy Jared wznosił się w powietrze Shannon i jego zestaw perkusyjny zostali przetransportowani pod niego, gdy wykonywali utwór „Great Wide Open”. Kończąc utwór Shannon opuścił perkusję i wziął mikrofon, aby przedstawić publiczności akustyczny utwór „Remedy”.

Jako że noc zbliżała się ku końcowi, trzeba było dać publiczności ulubioną piosenkę fanów, która tej nocy była dedykowana fance pochodzącej z Charlotte o imieniu Ashley. Piosenka nosiła tytuł „The Kill (Bury Me)” i przeniosła nas wszystkich w czasie do 2005 roku.

Zamykając wieczór Jared potrzebował swoich najbardziej szalonych i namiętnych fanów, aby dołączyli do niego na scenie. Zdecydował, kim są ci ludzie, szukając tych na ramionach innych, noszących ich merch lub po prostu całkowicie podekscytowanych szansą bycia tam z chłopakami. To zapoczątkowało jeden z najbardziej szalonych scenicznych rojów, jakich kiedykolwiek byliśmy świadkami. Fani z dołu kontynuowali wspinanie się na scenę, a Jared wybierał coraz więcej osób, aby przeżyć ten moment życia.

Jak czas mijał w pewnym momencie było to jak oglądanie stada zombie wypełzających spod sceny i wijących się na niej. Kiedy wszystko zostało powiedziane i zrobione, blisko trzysta osób dołączyło do Shannona i Jareda, którzy wykonali utwór „Closer to the Edge”, czerpiąc z energii otaczającej ich publiczności, zanim powiedzieli dobranoc.

Trasa Monolith Tour trwa do 22 lipca 2018 roku, a w drugiej połowie wystąpią takie gwiazdy jak K. Flay, Welshly Arms i Walk The Moon. Upewnij się, że zdobędziesz bilety i staniesz się częścią nocy, której szybko nie zapomnisz.

Zobacz pełną galerię z nocy tutaj!

.