Ur-Nammu był pierwszym władcą Trzeciej Dynastii z Ur, imperium, które rozciągało się na wschód od południowej Mezopotamii do części współczesnego Iranu.
W tym okresie figurki fundamentowe były umieszczane w ceglanych skrzynkach, które umieszczano na niższych poziomach projektów budowlanych, prawie wyłącznie świątyń. Według Muscarella (Bronze and Iron, Ancient Near Eastern Artifacts in the Metropolitan Museum of Art, s. 309), laska była „klasyczną (normatywną) formą” tych kołków. Figurka reprezentuje króla i ukazuje go w akcie uczestnictwa w budowie kompleksu świątynnego, dosłownie niosącego na głowie glinę na cegły. Poprzez umieszczenie figury, lub wielu figur, w świątyni, król jest zachowany jako wiecznie obecny w świątyni, którą wzniósł, i na zawsze w akcie służenia bóstwu w niej zawartemu.
Ponadto, Muscarella informuje (str. 311, op. cit.), że jako ofiary pod podłogami i ścianami świątyni, te figury fundamentowe „reprezentują jedną z niewielu klas artefaktów, które zostały wykonane wyłącznie po to, by być ukryte przed ludzkimi oczami i przedsiębiorczością od momentu ich wytworzenia.”
Kilka identycznych figur Ur-Nammu jest znanych: dwie wydobyte w Uruk; jedna ze świątyni Enlila w Nippur, obecnie w Bagdadzie (IM 59586); jedna w British Museum (ANE 113896); jedna w Metropolitan Museum of Art (47.49); i jedna w Burrell Collection, Glasgow (patrz str. 311 w Muscarella, op. cit.). W przypadku tych trzech ostatnich, podobnie jak w przypadku obecnego przykładu, proweniencja jest nieznana.