Warfaryna jest częściej stosowana niż acenokumarol ze względu na dłuższy okres półtrwania (36 h), teoretycznie zapewniający bardziej stabilną antykoagulację i pozwalający uniknąć fluktuacji czynnika VII, które potencjalnie mogą wystąpić podczas leczenia acenokumarolem (okres półtrwania 10 h). Celem naszego badania było porównanie acenokumarolu z warfaryną w tej samej grupie 103 chorych, u których rozpoczęto doustną antykoagulację acenokumarolem, a następnie zmieniono na warfarynę. U tych pacjentów porównaliśmy poprzedni sześciomiesięczny okres leczenia acenokumarolem (lipiec-grudzień 1996 r.) z nowym sześciomiesięcznym okresem leczenia warfaryną (lipiec-grudzień 1997 r.). Chcieliśmy się dowiedzieć, czy warfaryna może poprawić jakość i stabilność doustnej antykoagulacji u naszych pacjentów i czy istnieje różnica między tymi dwoma lekami w średniej tygodniowej dawce na pacjenta. Ponadto w celu wykrycia możliwych dobowych fluktuacji czynnika VII ocenialiśmy kolejną grupę 54 pacjentów. Jedna podgrupa tych pacjentów była leczona warfaryną, podczas gdy inna otrzymywała acenokumarol. W pierwszej grupie pacjentów wykonano 1 158 i 1 064 PT odpowiednio z acenokumarolem i warfaryną. Odsetek PT w zakresie terapeutycznym wynosił 59% w przypadku acenokumarolu i 62% w przypadku warfaryny (p=0,4). Średnia liczba wizyt na pacjenta wynosiła 12 i 11, a średnia liczba wizyt w zakresie terapeutycznym wynosiła odpowiednio 7 i 7. Metoda ostatniej kontroli w kartotece nie wykazała różnic pomiędzy oboma lekami. Stanów przedawkowania było 51 (4,4%) w przypadku acenokumarolu i 30 (2,8%) w przypadku warfaryny (p=0,4). Stwierdzono dobrą korelację (r=0,92) pomiędzy średnią tygodniową dawką acenokumarolu i warfaryny. Średni stosunek tygodniowej dawki warfaryny do acenokumarolu wynosił 2,08 (zakres: 1,25-3,30; CI 95%: 1,99-2,16). W drugiej grupie chorych stężenie czynnika VII w przypadku obu leków było wyższe po 24 h od podania niż po 16 h, co świadczy o tym, że jego dobowa fluktuacja była niezależna od czasu półtrwania leku, ponieważ stężenie czynnika VII u chorych z niskim spożyciem witaminy K nie było podwyższone. Nasze wyniki wykazały, że warfaryna nie wydaje się być lepsza od acenokumarolu w prowadzeniu Poradni Antykoagulacyjnej pod względem PT w zakresie terapeutycznym na pacjenta. Wydaje się, że na zachowanie czynnika VII wpływ miało raczej przyjmowanie witaminy K niż krótki okres półtrwania acenokumarolu.