Abolicjonista był czarny lub biały człowiek, który nie lubi niewolnictwa i chciał go zakończyć. Ruch jest aktem, który ma na celu coś zmienić. Tak więc, Ruch Abolicjonistyczny dotyczył grup czarnych i białych ludzi, którzy pracowali, aby zatrzymać niewolnictwo.
Właściciele niewolników w Stanach Zjednoczonych chcieli, aby niewolnictwo trwało. Właściciele niewolników potrzebowali wielu pracowników, aby zadbać o swoje duże plantacje lub gospodarstwa. Afrykańscy niewolnicy byli tańsi niż płatni robotnicy. Wielu właścicieli niewolników miało setki niewolników.
Mistrzowie niewolników nie zawsze traktowali swoich niewolników dobrze. Niektórzy właściciele obawiali się, że jeśli niewolnicy zostaną uwolnieni, mogą przejąć plantacje lub skrzywdzić właścicieli. Wielu niewolników uciekało. Niektórzy niewolnicy walczyli przeciwko okrutnym panom.
Wiele razy abolicjonista pomógłby zbiegłym niewolnikom uciec do wolnych stanów na północy. Abolicjoniści byli częścią Kolei Podziemnej. Kolej Podziemna była grupą tajnych przystanków i domów. Niewolnicy mogli znaleźć tam bezpieczeństwo, gdy uciekali na Północ.
Każdego roku, Underground Railroad pomógł ponad 1000 niewolników uciec. Coraz więcej ludzi widziało, jak złe było niewolnictwo.
Mieszkańcy Stanów Zjednoczonych nie mogli się z tym zgodzić. Abolicjoniści chcieli, aby niewolnictwo się skończyło. Właściciele niewolników mówili, że jest ono potrzebne. Właściciele niewolników tworzyli prawa, aby łapać zbiegłych niewolników i zwracać ich do ich panów. Abolicjoniści walczyli z tym!
W kwietniu 1861 roku stany posiadające niewolników odłączyły się od Stanów Zjednoczonych i rozpoczęła się amerykańska wojna domowa. Abolicjoniści powiedzieli prezydentowi Abrahamowi Lincolnowi, że musi on powstrzymać niewolnictwo. W styczniu 1863 r. Lincoln napisał Proklamację Emancypacji, która mówiła, że wszyscy niewolnicy zostali uwolnieni.