|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wojna czterdziestoletnia była serią wojen toczonych głównie w Europie Środkowej, które ostatecznie wciągnęły większość krajów Europy. Był to jeden z najdłuższych i najbardziej niszczycielskich konfliktów w historii przed erą nowożytną.
Wojna rozpoczęła się od wyboru Zygmunta II, króla Czech, na Świętego Cesarza Rzymskiego. Niestety Zygmunt był muzułmaninem, pochodzącym z kraju głównie muzułmańskiego, a zagorzali katoliccy władcy północnego imperium nie chcieli zaakceptować jego wyboru. Kiedy papież w Moguncji odmówił koronacji Zygmunta, strona katolicka uznała to za pretekst do obalenia go siłą i zaatakowała Czechy w następnym roku, w 1544 r.
Początkowo wojna była po prostu starciem muzułmańskich i katolickich państw HRE. Jednak w miarę jej przedłużania się, gdy żadna ze stron nie była w stanie uzyskać przewagi nad drugą, sąsiednie państwa europejskie zaczęły interweniować, rozszerzając tym samym zakres wojny.
Pokój limburski
Wojna została ostatecznie zakończona pokojem limburskim z 1587 r., który został uzgodniony przez większość zaangażowanych państw.
Warunki pokoju zawierały następujące postanowienia:
- Władysław III czeski, syn Zygmunta II, został uznany Świętym Cesarzem Rzymskim.
- Zagwarantowano wolność wyznania dla wszystkich poddanych Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Żaden władca nie miał prawa ograniczać jakiejkolwiek formy kultu.
- Państwa, w których istniało cesarstwo, miały być odtąd uznawane za suwerenne, z pełną swobodą prowadzenia polityki zagranicznej i wewnętrznej.
- Uznano niepodległość Konfederacji Szwabskiej.
- Frankonia przeszła pod panowanie Bawarii.
- Śląsk został przekazany pod panowanie czeskie.
- Poitou, Owernia i Prowansja zostały przekazane pod panowanie akwitańskie.
- Uznano niepodległość Wenecji, Lombardii, Mediolanu i Genui.
- Zagwarantowano wolny handel wzdłuż rzek Ren i Łaba.
- Odszkodowanie w wysokości 3 000 000 talarów miało zostać wypłacone Czechom.
.