Wprowadzenie do psychologii

Neuroprzekaźniki: The Body’s Chemical Messengers

Nie tylko sygnały neuronowe podróżują poprzez ładunki elektryczne w neuronie, ale również podróżują poprzez transmisję chemiczną między neuronami. Neurony są oddzielone przez obszary węzłowe znane jako synapsy, obszary, w których przyciski końcowe na końcu aksonu jednego neuronu prawie, ale nie całkiem, dotykają dendrytów innego. Synapsy pełnią niezwykłą funkcję, ponieważ pozwalają każdemu aksonowi komunikować się z wieloma dendrytami w sąsiednich komórkach. Ponieważ neuron może mieć połączenia synaptyczne z tysiącami innych neuronów, połączenia komunikacyjne między neuronami w układzie nerwowym pozwalają na wysoce wyrafinowany system komunikacji.

Gdy impuls elektryczny z potencjału czynnościowego dociera do końca aksonu, sygnalizuje on guzki końcowe do uwolnienia neuroprzekaźników do synapsy. Neurotransmiter jest substancją chemiczną, która przekazuje sygnały przez synapsy między neuronami. Neuroprzekaźniki przemieszczają się przez przestrzeń synaptyczną pomiędzy terminalnym guziczkiem jednego neuronu a dendrytami innych neuronów, gdzie wiążą się z dendrytami sąsiednich neuronów. Ponadto, różne przyciski końcowe uwalniają różne neuroprzekaźniki, a różne dendryty są szczególnie wrażliwe na różne neuroprzekaźniki. Dendryty będą przyjmować neuroprzekaźniki tylko wtedy, gdy będą miały odpowiedni kształt, aby pasowały do miejsc receptorowych na neuronie odbiorczym. Z tego powodu miejsca receptorowe i neuroprzekaźniki są często porównywane do zamka i klucza (rysunek 3.5 „Synapsa”).

Gdy neuroprzekaźniki są przyjmowane przez receptory na neuronach odbiorczych, ich działanie może być albo pobudzające (tzn. sprawiają, że komórka ma większe prawdopodobieństwo zapłonu), albo hamujące (tzn. sprawiają, że komórka ma mniejsze prawdopodobieństwo zapłonu). Ponadto, jeśli neuron odbiorczy jest w stanie przyjąć więcej niż jeden neuroprzekaźnik, to będzie podlegał wpływowi procesów pobudzających i hamujących każdego z nich. Jeśli wpływy pobudzające neuroprzekaźników są większe niż wpływy hamujące neuroprzekaźników, neuron zbliża się do swojego progu odpalenia, a jeśli osiągnie ten próg, następuje powstanie potencjału czynnościowego i rozpoczyna się proces przekazywania informacji przez neuron.

Neuroprzekaźniki, które nie są przyjmowane przez miejsca receptorowe, muszą zostać usunięte z synapsy, aby mogło dojść do kolejnego potencjalnego pobudzenia neuronu. Proces ten zachodzi częściowo przez rozbicie neuroprzekaźników przez enzymy, a częściowo przez wychwyt zwrotny, proces, w którym neuroprzekaźniki, które są w synapsie są ponownie wchłaniane do przycisków terminala nadawczego, gotowy do ponownego uwolnienia po neuron fires.

Ponad 100 substancji chemicznych wytwarzanych w organizmie zostały zidentyfikowane jako neuroprzekaźniki, a substancje te mają szeroki i głęboki wpływ na emocje, poznanie i zachowanie. Neuroprzekaźniki regulują nasz apetyt, naszą pamięć, nasze emocje, a także działanie i ruch naszych mięśni. I jak widać w Tabeli 3.1 „Główne neuroprzekaźniki i ich funkcje”, niektóre neuroprzekaźniki są również związane z chorobami psychicznymi i fizycznymi.

Leki, które możemy spożywać – zarówno z powodów medycznych lub rekreacyjnie – mogą działać jak neuroprzekaźniki, aby wpływać na nasze myśli, uczucia i zachowanie. Agonista to lek, który ma właściwości chemiczne podobne do konkretnego neuroprzekaźnika, a więc naśladuje skutki neuroprzekaźnika. Kiedy agonista jest przyjmowany, wiąże się z miejscami receptorowymi w dendrytach, aby pobudzić neuron, działając tak, jakby więcej neuroprzekaźnika było obecne. Na przykład, kokaina jest agonistą neuroprzekaźnika dopaminy. Ponieważ dopamina wywołuje uczucie przyjemności, kiedy jest uwalniana przez neurony, kokaina wywołuje podobne uczucia, kiedy jest przyjmowana. Antagonista to lek, który zmniejsza lub zatrzymuje normalne działanie neuroprzekaźnika. Kiedy antagonista jest przyjmowany, wiąże się z miejscami receptorowymi w dendrycie, blokując w ten sposób neuroprzekaźnik. Na przykład, trucizna kurara jest antagonistą neuroprzekaźnika acetylocholiny. Kiedy trucizna dostaje się do mózgu, wiąże się z dendrytami, zatrzymuje komunikację między neuronami i zazwyczaj powoduje śmierć. Jeszcze inne leki działają poprzez blokowanie wychwytu zwrotnego samego neuroprzekaźnika – gdy wychwyt zwrotny jest zmniejszony przez lek, więcej neuroprzekaźnika pozostaje w synapsie, zwiększając jego działanie.

.