3β-HSD II pośredniczy w trzech równoległych reakcjach dehydrogenazy/izomerazy w nadnerczach, które przekształcają steroidy Δ4 do Δ5: pregnenolonu do progesteronu, 17α-hydroksypregnenolonu do 17α-hydroksyprogesteronu oraz dehydroepiandrosteronu (DHEA) do androstenedionu. 3β-HSD II pośredniczy również w alternatywnej drodze syntezy testosteronu z androstenediolu w jądrach. Niedobór 3β-HSD powoduje duże podwyższenie stężenia pregnenolonu, 17α-hydroksypregnenolonu i DHEA.
Jednakże złożoność wynika z obecności drugiej izoformy 3β-HSD (HSD3B1), kodowanej przez inny gen, ulegającej ekspresji w wątrobie i łożysku, a niewystępującej w CAH z niedoborem 3β-HSD. Obecność tego drugiego enzymu ma dwie konsekwencje kliniczne. Po pierwsze, 3β-HSD II może przekształcać nadmiar 17α-hydroksypregnenolonu do 17α-hydroksyprogesteronu w stopniu wystarczającym do uzyskania stężenia 17α-hydroksyprogesteronu sugerującego CAH z niedoborem 21-hydroksylazy. Pomiar innych steroidów, których dotyczy ten problem, pozwala odróżnić te dwa przypadki. Po drugie, 3β-HSD I może przekształcić wystarczającą ilość DHEA do testosteronu, aby umiarkowanie wirylizować genetycznie żeński płód.
MineralokortykoidyEdit
Aspekt mineralokortykoidowy ciężkiego 3β-HSD CAH jest podobny do tych z niedoborem 21-hydroksylazy. Podobnie jak w przypadku innych enzymów biorących udział we wczesnych etapach syntezy aldosteronu i kortyzolu, ciężka postać niedoboru 3β-HSD może powodować zagrażający życiu niedobór soli we wczesnym okresie niemowlęcym. Niedobór soli jest leczony doraźnie solą fizjologiczną i hydrokortyzonem w dużych dawkach, a długotrwale fludrokortyzonem.
Steroidy płcioweEdit
Steroidowe konsekwencje ciężkiej postaci 3β-HSD CAH są unikalne wśród wrodzonych przerostów nadnerczy: jest to jedyna postać CAH, która może powodować dwuznaczność u obu płci. Podobnie jak w przypadku CAH z niedoborem 21-hydroksylazy, stopień ciężkości może decydować o wielkości nadmiernego lub niedostatecznego wirylizmu.
W XX (genetycznie żeńskim) płodzie, podwyższone ilości DHEA mogą powodować umiarkowaną wirylizację poprzez konwersję w wątrobie do testosteronu. Wirylizacja genetycznych samic jest częściowa, często łagodna i rzadko rodzi pytania o przypisanie. Kwestie dotyczące chirurgii korekcyjnej wirylizacji żeńskich narządów płciowych są takie same jak w przypadku umiarkowanego niedoboru 21-hydroksylazy, ale chirurgia rzadko jest uważana za pożądaną.
Zakres, w jakim łagodna 3β-HSD CAH może powodować wczesne pojawienie się włosów łonowych i innych aspektów hiperandrogenizmu w późniejszym dzieciństwie lub okresie dojrzewania jest nierozstrzygnięty. Wczesne doniesienia sprzed około 20 lat sugerujące, że łagodne postacie 3β-HSD CAH stanowiły znaczny odsetek dziewcząt z przedwczesnym owłosieniem łonowym lub starszych kobiet z hirsutyzmem nie zostały potwierdzone i obecnie wydaje się, że przedwczesne pokwitanie w dzieciństwie i hirsutyzm po okresie dojrzewania nie są częstymi objawami 3β-HSD CAH.
Niedoczynność genetyczna mężczyzn z 3β-HSD CAH występuje, ponieważ synteza testosteronu jest zaburzona zarówno w nadnerczach, jak i jądrach. Chociaż DHEA jest podwyższony, jest to słaby androgen i zbyt mało testosteronu jest produkowany w wątrobie, aby zrównoważyć niedobór testosteronu jąder. Stopień undervirilization jest bardziej zmienna, od łagodnego do ciężkiego. Problemy zarządzania są te z undervirilized samca z normalną wrażliwością na testosteron.
Jeśli chłopiec niemowlę jest tylko łagodnie undervirilized, hypospadias może być chirurgicznie naprawione, jądra wniesione do moszny, i testosteron dostarczane w puberty.
Decyzje zarządzania są trudniejsze dla umiarkowanie lub poważnie undervirilized genetycznego mężczyzny, którego jądra są w brzuchu i którego genitalia wyglądają co najmniej tyle żeńskie jak męskie. Płeć męska może być przypisana, a główna operacja rekonstrukcyjna wykonana w celu zamknięcia linii środkowej krocza i przeniesienia jąder do skonstruowanej moszny. Płeć żeńska może być przypisana, a jądra usunięte i pochwa powiększona chirurgicznie. Trzecim, ostatnio popieranym wyborem jest przypisanie obu płci i odroczenie operacji do okresu dojrzewania. Każde z tych podejść ma swoje wady i niesie ze sobą ryzyko. Dzieci i ich rodziny są na tyle różne, że żaden z kursów nie jest odpowiedni dla wszystkich.
.