Złamania Jonesa
Jones pierwotnie opisał złamanie awulsyjne podstawy 5-tej kości śródstopia spowodowane wymuszoną inwersją śródstopia. Późniejsze badania wykazały, że jest to raczej kombinacja sił pionowych i przyśrodkowo-bocznych skupionych nad podstawą 5. kości śródstopia, a nie inwersja (Kavanaugh 1978).
Często nazywane „złamaniem tenisowym” złamanie występuje na tym poziomie w wyniku pociągnięcia przez peroneus brevis podstawy 5. kości śródstopia. Są one podzielone na trzy strefy :
 |
Typ I – Avulsion fracture Typ II – Jones fracture Typ III -. Złamanie stresowe |
Typ I (złamania awulsyjne) – są często małe i są najczęstszym typem złamania podstawy 5-tej kości śródstopia. Jeśli są minimalnie przemieszczone, mogą być leczone zachowawczo z zastosowaniem gipsu podtrzymującego ciężar ciała. Pacjenci powinni być poddawani obserwacji, ponieważ istnieje częstość występowania objawowego braku zrostu, kiedy to należy wykonać fiksację śrubą lub wycięcie małego fragmentu.
Typ II (Złamanie Jonesa) – Chociaż wszystkie złamania podstawy 5-tego kości śródstopia są obecnie określane jako złamania Jonesa, Jones pierwotnie opisał złamanie typu II. Ze względu na ciągnięcie na bliższym biegunie i względną ruchomość stawu, niski próg dla ostrej fiksacji złamań Jonesa jest odpowiedni.
Aksjalna przezskórna śruba kaniulowana jest często najlepszą metodą unieruchomienia
Typ III (złamanie stresowe) – Złamania śródszpikowe są najczęściej złamaniami stresowymi i powinny być traktowane jak inne złamania stresowe ze względnym odpoczynkiem i modyfikacją aktywności. Chociaż w niektórych okolicznościach wskazana jest operacyjna stabilizacja, zaleca się ostrożność.
Os-peroneum jest kosteczką występującą do 15% pacjentów i jest normalna.
Złamanie Jonesa (typ II) jest związane z 66% odsetkiem opóźnionych zrostów (Kavanaugh 1978) i z tego powodu często zalecane jest unieruchomienie operacyjne. Arntz i wsp. przedstawili serię 40 operacyjnie leczonych złamań typu Jones, z których 36 uzyskało dobry lub doskonały wynik w 3-letniej obserwacji.
Paediatric 5th Metatarsal Apophysis
W szkielecie dziecięcym akcesoryjna proksymalna płytka wzrostowa występuje u około 14% pacjentów.
Można to łatwo pomylić ze złamaniem.
W podobny sposób jak w przypadku akcesoryjnego stawu skokowego (lub os naviculari) pacjenci mogą zgłaszać się po niewielkim urazie z tkliwą piątą kością śródstopia i przypadkowym stwierdzeniem akcesoryjnej płytki wzrostowej u podstawy piątej kości śródstopia.
Dodatkowa nasada jest najczęściej spotykana w wieku od 11 do 14 lat.
Istnieje kilka typów opisanych przez Rogersa i wsp. i mogą one mieć wygląd złamania :
Badanie kliniczne i dokładny wywiad powinny odróżnić to od złamania.
Jeśli jest jakakolwiek wątpliwość, skan MRI może być użyty do rozróżnienia tych dwóch.