Zero bezwzględne i skala Kelvina temperatury
Temperatura jest miarą gorąca lub zimna obiektu. Jest to właściwość, która pozwala nam określić ilość ciepła i określić, w którą stronę ciepło będzie przepływać z jednego obiektu do drugiego. Kiedy obiekt jest zimny, mówimy, że ma niską temperaturę, a kiedy jest gorący, mówimy, że ma wysoką temperaturę. Jeśli włożymy ręce do wody i energia cieplna przepłynie z wody do naszych rąk, to woda ma wyższą temperaturę niż nasze ręce. Jeśli energia cieplna miałaby przepływać z naszych rąk do wody to woda miałaby niższą temperaturę niż nasze ręce.
Temperatura substancji jest miarą ruchu wszystkich atomów i cząsteczek w tej substancji. Kiedy substancja jest ogrzewana, prędkość cząsteczek wzrasta, podobnie jak ich energia kinetyczna, a temperatura wzrasta. Kiedy substancja jest schładzana, prędkość cząsteczek maleje, podobnie jak ich energia kinetyczna, a temperatura spada. Jeżeli substancja jest dalej schładzana, ruch cząsteczek nadal zwalnia, a ich drgania stają się coraz mniejsze. W końcu można osiągnąć temperaturę, w której atomy i cząsteczki substancji znajdują się w stanie najniższej energii, a ich ruch praktycznie ustaje. Taką temperaturę osiąga się w temperaturze -273°C i nazywa się ona zerem bezwzględnym. Jest to najniższa możliwa temperatura, ponieważ atomy i cząsteczki są w najniższym stanie energetycznym i dlatego nie ma energii do przenoszenia.
Skala Kelvina
Skala temperatury Kelvina bierze swoją nazwę od Lorda Kelvina, który opracował ją w połowie XIX wieku. Za punkt wyjścia przyjmuje ona zero bezwzględne, a pomiarom temperatury nadaje się symbol K (skrót od „Kelvin”). Różnice temperatur w skali Kelvina nie różnią się od różnic w skali Celsjusza (°C). Te dwie skale różnią się punktami początkowymi. Tak więc, 0°C to 273K.